DOĞUM İZNİNDEN İŞE DÖNÜŞ

Bakmayın böyle kolay bir başlık attığıma. Alt başlığa indiğiniz zaman içinde bolca gözyaşı bolca hüzün olduğunu göreceksiniz.
Her çalışan annenin kabusu sanırım doğum izninden işe dönmek. Nasıl olacak bebeğim bensiz ne yapacak ya ben onsuz ne yapacağım. Hatta ben tüm doğum iznimi rezil ettim ben işe başlarken ne olacak diye düşüne düşüne.

Sanırım tatilimden bu yüzden pek zevk alamadım hep o kara günü bekledim durdum.

Eee sayılı gün çabuk geçmedi mi geçti tabi...

Allah'dan bebeğim emin ellerdeydi annem bakacaktı. Aslında işimi bırakmayı o kadar çok düşündüm ki anlatamam. Ama hem işim çok iyi hem ben severek yapıyorum hem de işi bırakmak  beni mutsuz edecek. Biraz da yaşayıp görmek için işe başladım sanırım hep olmazsa bırakırım düşüncesi benimle birlikte.

İlk gün hep en zoru diye düşündüm ama ilk gün şaşkınlıktan pek bir şey anlamıyor insan. İş ortamına dönüş sohbetler sonra erken eve dönüş derken geçip gitti bile gün. Meğer en zoru ikinci günmüş. Ah ne ağlamak ne ağlamak... Bu acının tarifi yok sanki kalbini yerinden söküyorlar. Beynim bile yardımcı olmadı bu konu da sürekli kötü senaryolar üretti durdu. İşe dönerken benim gibi annelerin yazılarını okudum çoğunun tavsiyesi ilk günler makyaj yapmayın ya da su geçirmez ürünler kullanın sanırım çok haklılar. İlk hafta kabus gibi geçiyor ağlama nöbetleri sürekli bebeğini aramak resimlerine bakmak...

İkinci hafta daha kabul edilebilir oluyor. Sanırım gittikçe alışıyorsun ama alışmak istemiyorsun sanki alıştıkça bebeğinden kopuyorsun gibi oluyor. Ama öyle değil önemli olan bebeğinle çok vakit geçirmek değil kaliteli vakit geçirmek. Sen mutluysan bebeğinde mutlu oluyor. 

Sevgili okuyan eğer bu durumdaysan biraz sabır gerekiyor sanırım ve alışıyorsun...