RIHTIMDA

Ah sevgili okurum bugün işe gelirken fark ettim ki buraları çok ihmal etmişim. Bari şiir günümü atlamayayım böylece yazmaya kendimi teşvik edeyim dedim.
Nasılsın umarım oralar da her şey yolundadır.
Buralar pek yoğun şu ara... İş ev çocuk çoluk... Ahh ahh yaşlanıyorum azizim.
Geçen zamanlarda tek derdim ne giysemdi şimdi aman bebeğimin dişi çıktı mı yemeğini yedi mi ev ne durumda temizlik yemek...
Ay vallahi yazarken sıkıldım zaten çoğumuz bu sorunlardan muzdarip değil miyiz ?
Neyse gelelim Cuma gününün şiirine.
Ümit Yaşar OĞUZCAN çok çok severek okuduğum bir şair hatta şiiri fazlasıyla sevme nedenimde olabilir. Bugün paylaşacağım şiiri bir okul arkadaşım o kadar güzel okuyordu ki birden o geldi aklıma ve paylaşmak istedim hüzünlü bir şiir.. Biraz dokunaklı... sanırım bugün melankoliğim..
Öyle işte sevgili okurum hoşça ve huzurla kal oralarda...

RIHTIMDA

Bir beyaz gemiydi ayıran onları 

Kadın güvertedeydi, adam rıhtımda 

Şimdi unuttum yüzünü kadının 

Adamın gözleri aklımda 

Kana bulanmış bıçaklar gibi 

Uzun kirpikleri ıslaktı 

Adam dertli, adam darmadağın 

Dokunsalar ağlayacaktı 

Adam bitkindi, adam seviyordu 

Kalan kederdi, giden gemiyse 

Taş olduğu içindir dedim 

Rıhtım taşları erimediyse 

Derken bir düdük öttü ansızın 

Bembeyaz gemi gitgide ufaldı 

Korkunç yalnızlığıyla başbaşa 

Rıhtımda bir adam kaldı

Ümit Yaşar OĞUZCAN