Hello mello pek sevgili okurcumlar.
Buralar biraz karışık...
Biraz iç dökmeli falan bir yazı...
Şimdi olaylar tam olarak şurada başlıyor. Hop bir mesaj Kızlar anneanneniz düşmüş ambulans çağırdık bekliyoruz.
Haydaaa... Sonra biraz acil, sonra yatış falan anlıyoruz ki anneannem totoyu kırmış. Hop Ameliyat olacak falan derken yanına refakatçi lazım annem, teyzem seferber biri gidiyor biri geliyor.
Derken ameliyat olup bitiyor eve çıkılıyor. Yine annemler vardiyalı işçi gibi devam ediyor anneannemin yanında kalmaya. Hmm... bir şeyler ters gidiyor hop tekrar hastane tekrar yatış tekrar ameliyat...
Yeniden eve geçiş ve bir rahatlama derken derken o günlerde benim küçük oğlum yataktan zıplıyor yere ayağının üzerine düşüyor ve bingo!!! ayak çatlamış. Tekrar hastaneler, kontroller, alçıya alınma, röntgenler derken zaman yine geçiyor ve alçıdan kurtuluyoruz. Bu arada annemler hem anneanneme hem de benim zıpır oğluma bakıyor bir süre çünkü benim işe devam etmem gerekiyor.
Daha bir oh demeden ramazan başladığından beri her hafta mutlaka acile gidiyoruz. Çocuklar hasta kusmadır ishaldir boğaz ağrısıdır ne ararsanız hafta hafta değişiyor. Tamam artık daha iyiyiz bu hafta dedik ve anneme iftara gittik güldük eğlendik Ahh. derinden bir çığlık annem yerdeee !!!
Bilek yamuk hop apar topar aciller röntgenler falan sol el bileği kırılmış alçılar kontroller...
Sonra bir durduk yahu bize ne oluyor böyle diye. Neden yani sürekli böyleyiz hep en başa dönüyoruz.
Tüm bu sorguların arasında geçen hafta şiddetli kramplarla iş yerinde ben rahatsızlanıyorum ve hoop aciller serum ilaçlar...
Hal böyleyken böyle sevgili okurcum.
Valla okuyup üflüyoruz ama bu ara biraz yorulduk be...
Neyse buna da şükür moment ne diyelim vardır bir bildiği...
Sizin oralar nasıl umarım buralar kadar yorucu değildir...
